فکر می کنم دنیا به همین مسخره بودنش است که دنیاست به
اینکه همیشه درش آنجا که می خواهی نباشی کاری که
میخواهی بکنی را نتوانی. مثلن من دوست داشتم نویسنده
بشوم از این تارک هاش در مایه ی سالینجر مثلن گاهی بروم
کافه غصه و قهوه برخورم بعد بیایم خانه بین خیال هام و بستنی ها
و بادبادک هام چیزهای خفن بنویسسم چیزهای باحال
فکر می کنم دنیا به همین مسخره بودنش دنیاست به کاف های کوچکش که آدم را بی تاب می کند!!!
.
.
.
رو نوشت: تــ..وهم!